MOJA WŁOSOWA HISTORIA :)

Moja włosowa historia jest bardzo burzliwa, ponieważ włosy wiele przeszły... wiele??? heh to za mało by wyrazić jak bardzo potrafiłam je katować, więc dziewczyny jeśli to czytacie niech będzie to dla Was przestrogą czego nie powinno się robić ;))))

No,ale od początku ;) Za " łebka " to nie za wiele miałam doczynienia z pielęgnacją poza myciem włosów szaponem "familijnym" (hi hi), dopiero, gdy zaczęłam dorastać zaczęłam używać również odżywek :)

Z natury moje włosy są w kolorze ciemny blond taki "mysi europejski", raczej nigdy nie były spektakularnej objętości, ale zadbane nawet jakoś wyglądały :) Niestety nie posiadam zdjęć z tamtego okresu.

Kiedy miałam 17 lat zaczęłam pierwsze eksperymenty z kolorem, przez wiele lat byłam posiadaczką blond czupryny i bardzo dobrze się wtedy czułam, dbałam o nawilżenie i o to,aby kudełki były w dobrej formie :)
Było tak :

Nagle po kilku latach zapragnęłam zmiany :) Była to zmiana na całego, nie takie tam przyciemnianie o dwa tony ;) Zapadła decyzja, że CIEMNY BRĄZ to będzie TO :)))) Jak pomyślała tak zrobiła ;)

Ludzie nie poznawali mnie na ulicy, była ostra krytyka, ale i kilka słów uznania ;) Mnie się podobało i miałam poczucie,że teraz moje włosy odpoczną od palenia ich blondem :)

W międzyczasie zachciało mi się rudych,bo były modne ;)

Włosy trzeba było trochę skrócić, bo zniszczone były po dekoloryzacji. Długo się nie nacieszyłam rudymi, bo znów zapragnęłam być "ciemna" ;) Nastąpił szybki powrót do ciemnego brązu na kolejne już tylko kilka miesięcy, bo wtedy naoglądałam się starych zdjęć i stwierdziłam,że wracam do blondu i to na własną rękę i TUTAJ zaczyna się mój włosowy dramat przed którym pragnę Was ostrzec, nigdy nie róbcie tego co ja i w domu w tak bezmyślny sposób.

Na ten bardzo ciemny brąz zaczęłam nakładać rozjaśniacz z Joanny, włosy robiły się czerwone,rude, pomarańczowe, w końcu zaczęły wyglądać koszmarnie,ale ja nie miałam dość i dalej robiłam swoje, po kilku rozjaśnianiach ( a odstępy między nimi były bardzo krótkie,aż wstyd się przyznawać ) zaczęłam nakładać silne blond farby (pallette, wellaton, joanna naturia w najjaśniejszych odcieniach blondu) Doszło do tego,że spaliłam sobie włosy, stały się gumowate, kruszyły się w rękach i strasznie zaczęły wypadać :((( a wyglądały koszmarnie, ja byłam załamana i wiedziałam już, że popełniłam błąd życia....włosowe harakiri...



Rude,rude,kolejne rozjaśnianie...



Zniszczone,skrócone,a blond wciąż nijaki!!!

Własy tak zniszczone,że trzeba było ściąć i przyciemnić :(

Po tej całej dramatycznej akcji zaczęła się dramatyczna walka o jakąkolwiek regenerację...

Przekopywanie internetu, blogi, wizaż i się zaczęło :))) Olejowanie, wcierki, maski, mikstury, Calcium Pantothenum na porost, włosy w końcu znowu przyciemniłam na ciemny brąz....



Włosy zniszczone,ale samopoczucie troszkę lepsze ;)

Dziś mija rok od tamtej masakry, włosy regularnie podcinam, zostały mi jeszcze ze 3 cm siana ;)

Postanowiłam więcej nie kombinować, przyszedł czas by w końcu poddać się, skapitulować, za kilka dni wybieram się do fryzjera, aby wyrównać odrost z całą resztą.

Dziewczyny pragnę Was przestrzec, nie kombinujcie same jeśli marzy Wam się zmiana o kilka tonów, zejście z czerni do blondu to droga przez mękę, szkoda czasu, włosów i środków na późniejsze ich ratowanie....

Obecnie moje włosy wyglądają tak :



Są już nieco zdrowsze, pojawiło się mnóstwo babyhair dzięki intensywnej pielęgnacji, w przyszłym tyg idę do frycka, aby powrócić do natury, marzy mi się poziom 7, mam nadzieję, że wszystko się uda i na tym zakończę swoją przygodę z wszelkimi zmianami koloru :))) Trzymajcie kciuki :)

Pozdrawiam, Glam <3